Cando a primeira grabación realizada no lugar do suceso chegou a TVG, o redactor eliminou os planos nos que se podían recoñecer vítimas, os que amosaban o rescate de corpos aínda sen tapar, e os que ensinaban o aspecto máis morboso da traxedia.
Cando xa se emitiran esas primerias imaxes seleccionadas, a directora de informativos preguntoulle ao redactor se aproveitara todo o que estaba grabado. O xornalista contestou que aproveitara todo o emitible, e que só quedara o excesivamente violento e desagradable, que ademáis non aportaba nada desde o punto de vista informativo.
A directora mirounas e insistíu en que había que emitilas, que así era a crudeza do suceso e que non se podía ocultar. O redactor lembroulle a polémica en torno ás imaxes emitidas por algunhas televisións cando se perpetraron os atentados do 11M nos trens de Madrid, pero a directora de informativos insistíu na súa orde.
O xornalista acatouna; non tivo máis remedio; pero aclarou diante dos seus compañeiros que esas imaxes non eran responsabilidade súa, se non da directora de informativos.
E así foi como toda Galicia -pode que tamén os familiares das vítimas- contemplou atónita o que nunca se debeu publicar, previo aviso do presentador de que “as imaxes que van ver a continuación poden ferir sensiblidades”.